จริงอยู่ว่าวิธีบริหารเงินที่ดีที่สุดก็คือ การใช้เงินทำงาน แต่ข้อควรระวังของการใช้เงินทำงานก็คือ ‘เราต้องระมัดระวังอย่าให้ตัวเองโลภ’ เพราะความโลภเปรียบได้กับหมอกควันที่จะบังหูบังตาเรา ทำให้เราตัดสินใจผิดพลาด และทำให้เราเสียเงิน แทนที่จะได้เงินเพิ่มจากเดิม
เข้าใจนะว่าใครๆ ก็อยากได้เงินมากๆ เพราะเชื่อว่ามีเงินเยอะแล้ว ชีวิตก็จะดีตามไปด้วย ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว การมีเงินมากไม่ได้แปลว่า เราจะมีความสุขมาก แต่เราจะมีความสุขได้ก็ต่อเมื่อ เรารู้จักที่จะใช้เงินให้พอดี พอเพียง และไม่ใช้จ่ายให้มากไปกว่ารายรับที่เราได้มา
เคล็ดลับแห่งการมีความสุขแท้ๆ ก็คือ การทำให้ตัวเองรู้จักใช้จ่ายแบบเหมาะสมกับตัวเรา อะไรประหยัดได้ก็ควรประหยัด เวลาจะซื้อของฟุ่มเฟือยก็ควรคิดให้ดีว่า “ซื้อแล้วมันจะมีประโยชน์กับเราจริงๆ” หรือ “แค่ซื้อมากองที่บ้าน เพื่อรอวันโยนทิ้ง”
การใช้ชีวิตอย่างถูกต้อง ไม่ใช่การหาเงินเยอะๆ เพื่อจะได้เพียงพอกับของที่เราอยากได้ แต่เราต้องปรับความอยากในใจ ปรับพฤติกรรมการจับจ่ายให้พอดีกับขนาดของเงินที่เรามีต่างหากล่ะ คือ มี 100 บาท ก็ใช้สัก 50 บาท ถ้ามี 100, 000 บาท ก็ใช้สัก 40,000 บาท ก็น่าจะพอ
หากคุณจะดำเนินชีวิตตามแบบอย่างคนมีเงิน ได้โปรดเอาคนมีเงินที่มีความสุข มีความสมถะเป็นตัวอย่าง อย่าเอาอย่างคนที่รวยมากๆ แต่กลับมีแต่ความทุกข์ ความวุ่นวาย ต้องคดี มีปัญหาในครอบครัว มาเป็นตัวอย่างเลย
คนรวยบางคนซื้อเสื้อผ้าแค่พอใส่ ปีนึงซื้อไม่เกินเดือนละครั้ง ครั้งละตัวหรือสองตัวเป็นอย่างมาก คนรวยบางคนยังนั่งรถเมล์ หรือคนรวยบางคนก็ยังกินข้าวแกงข้างทาง คนรวยเหล่านี้มักจะมีความสุขใจ อิ่มเอม และที่สำคัญที่สุดคือ มีเงินเก็บไว้ในกระเป๋ามากกว่าคนรวยที่สุรุ่ยสุร่ายเยอะมากๆ
สังเกตคนรวยที่ล้มให้ดี ส่วนมากมักจะเกิดจากการใช้เงินเกินตัว หรือการไม่รู้จักวางแผนทางการเงินอย่างรอบคอบ เพราะไม่รู้จักคำว่า “พอเพียง” ทำให้เงินที่เขามีนั้น ไม่เคย “เพียงพอ” สำหรับชีวิตของเขาเลย
นี่คือหลักที่เราทุกคนต้องใส่ใจ เพราะมันจะไม่มีประโยชน์เลย หากคุณหาเงินได้มาก ใช้เงินทำงานได้เรื่อยๆ แต่คุณกลับต้องเสียเงินไปอย่างที่ไม่ควรจะเสีย อันนำมาสู่ธรรมชาติแห่งเงินอีกหนึ่งประการว่า “เงินจะหนีจากคนที่ฉลาดน้อยกว่า เพื่อไปหาคนที่ฉลาดมากกว่า”
คนที่ฉลาดไม่มาก จะสามารถหาเงินได้ แต่เก็บเงินไม่ได้ ส่วนคนที่ฉลาดมาก จะรู้ทั้งทางหาเงินและทางเก็บเงิน รวมถึงทางที่จะทำให้เงินที่ตัวเองมีงอกเงยต่อไปอีกด้วย
คนรวยที่คิดว่าตัวเองรวย มักจบลงอย่างยากจน แต่คนรวยที่คิดเสมอว่าตัวเองพอมีพอกิน มักจะรักษาความรวยได้อย่างยั่งยืน
รวมถึง “เงินจะอยู่กับเจ้านายที่รู้จักสร้างครอบครัวให้มัน” นั่นก็คือ การทำให้เงินได้แตกหน่อเกิดลูกเกิดหลานไปเรื่อยๆ จาก 100 เป็น 200 จาก 3,000 เป็น 30,000 เป็นต้น จงทำเงินให้เหมือนเป็นพันธุ์ไม้ เมื่อได้มาก็ลงมือเพาะปลูก เก็บเฉพาะดอกผลกิน ส่วนเงินที่เป็นตัวต้นก็เก็บไว้ บำรุงให้มันสามารถออกดอกออกผลมาให้เราต่อไปเรื่อยๆ
คำว่า “พอเพียง” ในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงการใช้จ่ายเท่านั้น แต่ยังหมายถึงการลงทุน ที่หากมีน้อยก็ควรลงทุนแต่น้อย มีมากก็ควรลงทุนปานกลาง ไม่ใช่ลงมันทั้งหมด เราต้องรู้จักสำรองเงินเอาไว้เผื่อฉุกเฉินเสมอ อีกทั้งเงินสำรองยังสามารถช่วยเราพยุงตัวเองยามที่การลงทุนนั้นไม่ได้ผลตามที่คาดหมายไว้อีกด้วย