จุดเริ่มต้นของ ‘พลาสเตอร์ยา’ เกิดขึ้นได้อย่างไร?

เชื่อหรือไม่ว่า จุดเริ่มของ “พลาสเตอร์ยา” (Band-aid) นั้น คนที่คิดค้นขึ้นมา ได้ปิ๊งไอเดียนี้จากเหตุการณ์ที่ภรรยาของเขามักถูกมีดบาดบ่อยๆ

เรื่องราวนี้เริ่มขึ้นเมื่อ นายเอิร์ลและนางโจเซฟิน ดิกสัน (Earle & Josephine Dickson) ได้ตัดสินใจแต่งงานกันในปี ค.ศ.1920 ทั้งสองเป็นคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันที่อาศัยอยู่ในเมืองนิวบรันสวิก รัฐนิวเจอร์ซีย์ ของสหรัฐอเมริกา ตัวสามีทำงานอยู่ที่บริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสัน ส่วนภรรยานั่นเป็นแม่บ้าน

ด้วยความที่เธอเป็นแม่บ้านมือใหม่ที่ไม่ชำนาญเรื่องการครัวมากนัก โจเซฟินจึงถูกน้ำร้อนลวก ตะปูตำ และถูกมีดบาดนิ้วอยู่เป็นประจำ เอิร์ลผู้เป็นสามีจึงต้องคอยทำแผลเล็กๆ น้อยๆ ให้ภรรยาของเขาอยู่เสมอ เขาจึงเกิดความคิดที่จะทำแผลแบบประหยัดเวลาและสะดวกใช้ ด้วยการนำผ้าก็อซมาวางบนเทปกาวเพื่อที่จะใช้ทำแผลให้กับภรรยาของเขาโดยเฉพาะ

ต่อมาเอิร์ลได้นำความคิดนี้ไปเสนอนายจ้างในปี ค.ศ.1921 บริษัทจอห์นสันแอนด์จอห์นสัน จึงได้ผลิตแถบพันแผลแบบมีกาวขึ้นมา โดยมีขนาดกว้าง 3 นิ้ว ยาว 18 นิ้ว แต่ตอนนั้นสินค้าก็ยังไม่ติดตลาด

กระทั่งปี ค.ศ.1924 บริษัทก็ได้ปรับปรุงสินค้า และสร้างเครื่องจักรขึ้นมาเพื่อผลิตสินค้านี้โดยเฉพาะ และให้ชื่อว่า “แบนด์-เอด” (Band-aid) ตั้งแต่นั้นสินค้านี้ก็ติดตลาดทันที และเป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำกำไรสูงสุดให้กับบริษัทอีกด้วย

ต่อมาในปี ค.ศ.1951 ได้มีการปรับรูปโฉมใหม่ให้กะทัดรัด ใช้ง่าย มีหลายขนาดมากขึ้น คราวนี้แหละผู้คนก็เริ่มใช้สินค้านี้แพร่หลายไปทั่วโลก และปัจจุบันนี้พลาสเตอร์ยาได้กลายเป็นสินค้าแฟชั่นไปซะแล้ว เพราะมีรูปตัวการ์ตูนหลากหลายบนแผ่นพลาสเตอร์ยาให้เลือกใช้เลือกสะสมมากมาย แถมยังกลายเป็นของฝากที่กิ๊บเก๋ไม่เหมือนใคร แม้ไม่ได้เป็นแผล คุณก็สามารถปิดพลาสเตอร์ได้